Konden we alles maar zo mooi zeggen als in het frans. Het is de toon die de muziek maakt. U kent het spreekwoord vast wel. Volgens het Instituut voor de Nederlandse taal:
“de manier waarop iets gezegd wordt, is net zo belangrijk als de inhoud van wat er gezegd wordt; ook en zelfs nog sterker: het gaat er niet om wat er gezegd wordt, maar om hoe het gezegd wordt”
Deze 2e lezing gaat wel ver maar als ik erover nadenk komt deze voor mij toch het dichtst bij mijn versie. Ik zit nu kort in de politiek maar sta er wel al volledig in en merk hoe er door mijn vrienden en kennissen over de gemeente en politiek gesproken wordt. Ook van burgers die direct te maken hebben gekregen met de gemeente en politiek hoor ik (te) vaak niet prettige geluiden. Veelal wat ongenuanceerd, ook om mij te provoceren, maar toch heb ik er wel begrip voor.
Wat is het probleem? Er wordt veel te veel accent gelegd op de inhoud en te weinig op de manier waarop deze gesproken of geschreven wordt. Gelijk hebben (als gemeente of politiek) is nog niet gelijk krijgen. Laten we daar voortaan eens nadrukkelijker bij stilstaan. Ik ben groot voorstander van het jeugdjournaal, oftewel actualités de jeunesse. Zeg nou zelf, dat klinkt toch veel beter.
